Sherlok Holms tek “Aventurat e Sherlok Holmsit”- Arthur Conan Doyle
Për detektivin londinez mendjemprehtë, ekcentrik e të rrëmujshëm, nuk ka çështje që s’mund të zgjidhen. Fakt! Shprehja e famshme i thotë të gjitha:“Elementare, i dashur Uotson”! Po aq e famshme është edhe veshja e tij prej xhentëlmeni. Ndonëse krijon përshtypjen e një njeriu të shkujdesur në të veshur, personazhi Holms rrallë heq dorë nga kostumi, shalli dhe dorezat.
Rebeka Sharp nga “Panairi i Kotësive”- William Thackery
Rebeka Sharp është një vajzë bukuroshe me origjinë të thjeshtë, që flet rrjedhshëm frëngjisht e luan shkëqyeshëm në piano, por mbi të gjitha...një mashtruese e lindur! Falë ambicies dhe hireve, Beki ia del të zërë vend në mjediset mondane të Anglisë të 1900-ës, dhe të dalë lehtësisht nga situatat e vështira ekonomike e sociale, ku ajo dhe bashkëshorti i saj shpesh e përfshijnë veten.
Ema Bovari tek “Zonja Bovari”- Gustav Flober.
Edhe pse shkrimtari pati deklaruar: “Madame Bovary, c’est moi”, biografët duket se kanë zbuluar gruan e vërtetë që fshihet pas Ema Bovarisë. Ajo quhej Delphine Delamare, dhe ashtu si zonja Bovari, ishte martuar me një mjek provincial. E pakënaqur me jetën e saj, Delphine gjen argëtim jashtë martesës, para se t’i japë fund jetës me arsenik, ashtu si Ema. Madam Bovari, pra, nuk është Flober!?
Huckleberry Finn tek “Aventurat e Huckleberry Finn-it”- Mark Twain
Personifikim i dashurisë për liri dhe i çiltërisë deri në naivitet, 13-vjeçari Huck Finn pëlqehetnga të gjithë. I veshur me rroba të vjetra, që për më tepër nuk janë për trupin e tij, Finn endet në rrethinat e Mississippit duke “marrë hua” ushqime e cigare, fle në qiell të hapur, ndihmon të tjerët, e me atë rast shkel çdo normë sjelljeje! Fundja, me prapësitë, rrengjet dhe humorin, kush nuk e ka qejf simpatikun Huck Finn?!
Dorian Grei nga “Portreti i Dorian Greit”- Oscar Wild
Portreti i djaloshit flokëverdhë me trupin e një statuje greke; një dandy për të cilin ka rëndësi vetëm kënaqësia, arti, luksi dhe bukuria (edhe me çmimin e shitjes së shpirtit!). Dorian Grei është simboli par excellence i përpjekjeve të njeriut për të siguruar rininë e përjetshme.
Xhei Getsbi nga “Getsbi i Madh”- Fransis Scott Fitzgerald
I mrekullueshmi Getsbi, s’ka nevojë për prezantim! “Duhet ta njihni Getsbin!” Zelda Fitzgerald ka rrëfyer se personazhi i Getsbit është frymëzuar nga një mik i familjes së tyre, Max Gerlach. Nga letërkëmbimi mes tyre del se shprehjen e shumëpërdorur prej Getsbit: “Shoku” (Old Sport), dhe dashurinë e tij pamundur për një grua, Fitzgerald i ka huazuar pikërisht prej Gerlach-it.
Lolita tek “Lolita”- Vladimir Nabokov
“Lolita, drita e syve të mi, zjarr i nënvetes sime. Mëkati im, shpirti im. Lo-Li-Ta.”- Këto janë fjalët e profesorit Humbert për vajzën adoleshente Dolores, pas së cilës ai ka një tërheqje të fortë, që i kthehet në obsesion. Me çorapet mbi gju, pantallonat e shkurtra dhe sjelljen e shpenguar, pa qenë e vetëdijshme, Lolita bëhet simbol i sensulitetit miturak.
Kuazimodo tek “Katedralja e Parisit”- Viktor Hygo
Nuk është aspak i pashëm, as i ngjan Kapitenit sharmant Febus, e megjithatë gungaçi i Notrë-Damit, mbetet ndër personazhet më të dashur për lexuesin. I mëshirshëm dhe i përulur deri në skaj, i vetëdijshëm për defektet në pamjen e tij dhe me një të shkuar të trishtë, Kuazimodo fiton zemrën e lexuesit edhe me ndjenjën e tij për ciganen Esmeraldë.
