Një zbulim me potencial historik është bërë nga një ekip shkencëtarësh të Universitetit të Kembrixhit, të cilët kanë identifikuar gjurmë të mundshme të jetës në atmosferën e ekzoplanetit K2-18b, një planet i vendosur rreth 124 vite dritë larg Tokës, në konstelacionin e Luanit.
Ky planet është prej kohësh një objekt interesimi për astronomët për shkak të karakteristikave të tij unike: ai ndodhet në të ashtuquajturën zonë të banueshme rreth yllit të tij, ku temperaturat mund të lejojnë ekzistencën e ujit në gjendje të lëngët. Por ajo që e bën këtë zbulim të fundit jashtëzakonisht interesant është prania e dy substancave specifike në atmosferë – dimetil sulfidi (DMS) dhe dimetil disulfidi (DMDS).
Çfarë janë DMS dhe DMDS?
DMS (Dimetil Sulfidi) dhe DMDS (Dimetil Disulfidi) janë kompounde të bazuara në squfur, të cilat në Tokë prodhohen ekskluzivisht nga organizmat e gjallë, kryesisht nga mikroorganizmat detarë. Deri më tani, nuk ka pasur asnjë provë që këto molekula mund të krijohen në mënyrë abiotike, pra pa ndërhyrjen e jetës. Prandaj, zbulimi i tyre në një atmosferë jashtë sistemit tonë diellor ngre dyshime të bazuara për ekzistencën e një forme mikrobike jete.
Si u bë zbulimi?
Ekipi përdori të dhëna të avancuara spektroskopike të mbledhura nga teleskopi hapësinor James Webb, i cili është në gjendje të analizojë dritën që kalon përmes atmosferës së ekzoplaneteve gjatë kalimit të tyre përpara yjeve të tyre. Gjurmët spektrale specifike të DMS dhe DMDS u identifikuan në këto të dhëna, duke i shtuar më shumë peshë hipotezës se në K2-18b mund të ekzistojë jetë.
Një botë e çuditshme por e mundur për jetë
K2-18b është një planet “Hycean” – një klasë e re e propozuar e planetëve që përmbajnë oqeane të thella nën atmosferë me hidrogjen. Këto kushte teorikisht mund të jenë të favorshme për jetën mikrobike, veçanërisht nëse ekziston ujë i lëngët në sipërfaqe ose poshtë saj. Edhe pse ai është më i madh se Toka (rreth 8.6 herë më masiv), kushtet e tij klimaterike dhe atmosferike nuk e përjashtojnë mundësinë e zhvillimit të mikrobeve apo formave të thjeshta të jetës.
Çfarë do të thotë kjo për kërkimin e jetës jashtëtokësore?
Ky zbulim përbën një hap të madh përpara në kërkimin e jetës në univers, duke konfirmuar se teleskopët modernë mund të dallojnë përbërje atmosferike që lidhen drejtpërdrejt me jetën. Ndërsa nuk është një provë përfundimtare, prania e DMS dhe DMDS është ndoshta indikatori më premtues që kemi patur deri më tani për jetë jashtëtokësore.
Shkencëtarët janë të kujdesshëm në përfundime, por optimistë. Nëse më shumë të dhëna në të ardhmen konfirmojnë origjinën biologjike të këtyre substancave, atëherë njerëzimi mund të jetë në prag të një nga zbulimet më të rëndësishme në histori: nuk jemi vetëm në univers.
Ekzoplaneti K2-18b na kujton se diku, në një cep të largët të kozmosit, mund të lulëzojë jeta – ndryshe nga çfarë njohim, por gjithsesi e gjallë.
Burimi: https://www.techexplorist.com/
